نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

1 گروه علوم ورزشی، مؤسسۀ آموزش عالی رحمان، رامسر، مازندران، ایران

2 گروه مدیریت ورزشی، دانشکده تربیت بدنی،دانشگاه آزاد،کرج،ایران

3 دانشکدۀ مدیریت و حسابداری، دانشگاه علامه طباطبایی، تهران، ایران

چکیده

مقدمه: پژوهش حاضر با هدف تحلیل پراکندگی و ارزیابی میزان دسترسی به کاربری‌های ورزشی بر پایۀ داده‌های شهر تهران انجام گرفت. روش تحقیق حاضر از نوع پژوهش‌های کاربردی و از نظر میزان نظارت بر متغیرها و تحلیل داده‌ها، توصیفی-تحلیلی بود.
روش پژوهش: برای تجزیه‌وتحلیل داده‌ها از نرم‌افزار ARC GIS استفاده شد. ارزیابی توزیع و پراکنش فضاهای ورزشی به دو شکل روش تحلیل شبکه بر پایۀ دسترسی به فضاهای ورزشی و روش آنالیز آمار فضایی کانونی بر پایه وسعت فضاهای ورزشی انجام پذیرفت که اطلاعات مورد نیاز آن از شبکۀ راه‌های شهر تهران به‌منظور مدلسازی و طراحی شبکۀ دسترسی شهر تهران نقشۀ فضاهای ورزشی شهر تهران به‌عنوان مرکز خدمات بر روی شبکۀ دسترسی شهر تهران، نقشۀ کاربری اراضی شهری مناطق ۲۲ گانۀ کلانشهر تهران به‌ویژه کاربری مسکونی و سایر دادهای جغرافیای مربوط به مرز مناطق شهر تهران استفاده شد.
یافته‌ها: یافته‌های تحقیق نشان داد که منطقۀ 1۰با ۸۶ درصد بالاترین محدودۀ خدمات‌دهی فضای ورزشی و بعد از آن مناطق ۶، ۱۴، ۸ و ۳ به ترتیب با ۸۴، ۸۰، ۷۹، و ۷۷ درصد در رده‌های بعدی قرار می‌گیرند. مناطق 21 و 22 با وجود سرانۀ بالای فضای ورزشی، دارای کمترین محدودۀ خدمات‌دهی فضای ورزشی‌اند و مناطق ۱۸، ۵ و ۴ به ترتیب با ۳۵، ۴۳ و ۵۷ درصد دارای کمترین سرویس‌دهی هستند. در منطقۀ ۲۱ تنها ۴۳ درصد از سطح کاربری مسکونی در محدودۀ خدمات‌دهی فضاهای ورزشی واقع شده و بعد از آن مناطق 2۲ و ۵ کمترین مطلوبیت را دارا هستند. منطقۀ ۸ با ۹۶ درصد و منطقۀ 1۰ با ۹۹ درصد بالاترین نسبت سطح کاربری مسکونی در محدودۀ خدمات فضاهای ورزشی را دارند.
نتیجه‌گیری: بر اساس نتایج این تحقیق، داشتن سرانۀ ورزشی بالا لزوماً مستلزم استفادۀ بیشتر و دسترسی بیشتر نیست و در حقیقت، امکانات اصلی ورزشی شهر تهران در مناطقی واقع شده‌اند که میزان دسترسی به آنها نسبتاً کم است.
 
 

کلیدواژه‌ها

عنوان مقاله [English]

Analysis and evaluation of the level of access to sports uses Based on data from Tehran

نویسندگان [English]

  • Aram Moradi 1
  • Seyed Nemat Khalifeh 2
  • Alireza Dabir 3

1 Department of Sport Science, Rahman Institue of higher education, Ramsar, Mazandaran, Iran

2 Department of Sport Science, Faculty of physical education and sport sciences, Islamic Azad University of Karaj, Iran

3 Faculty of Management and Accounting, Allameh Tabatabai University, Tehran, Iran

چکیده [English]

Introduction: The aim of this study was to analyze the dispersion and evaluate the level of access to sports uses based on data from Tehran
Methods: The method of the present research was applied and was descriptive-analytical in terms of monitoring variables and data analysis. ARC GIS software was used for data analysis. Evaluation of distribution and distribution of sports spaces was done in two ways: network analysis method based on access to sports spaces and focal spatial statistics analysis method based on the size of sports spaces
Results: All results showed that District 10 to 86 percent, the highest level of sport's coverage area and then the 6, 14, 8 and 3 respectively with 84, 80, 79, and 77 percent in the next category were located. Regions 21 and 22 were not well distributed despite high per capita sports area with minimum coverage level of service sports space. After this, regions 18, 5 and 4, respectively 35, 43 and 57 percent of the least important loss of service. In the region of 21 only 43 percent of the residential land use sports spaces located in the service area. And then 22 and 5 least favorite areas in the distribution of its sports spaces. Regions 8 with 96% and District 10 to 99% have the highest proportion of residential land use in the coverage of sports spaces.
Conclusion: According to the results of this study, having a high per capita sport does not necessarily require more use and more access. In fact, the main sports facilities in Tehran are located in areas where the opportunity to visit them is relatively small.

کلیدواژه‌ها [English]

  • Network analysis
  • Optimal access
  • Spatial analysis
  • Sport spaces Tehran