ارزیابی تناسب عنصر زمان با اثربخشی آموزشی درس تربیت بدنی عمومی (1) در دانشگاه‌های دولتی تهران

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

1 استادیار، مرکز ارزیابی کیفیت، دانشگاه تهران، تهران، ایران

2 . استادیار، دانشکدة تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه علامه طباطبایی، تهران، ایران

3 کارشناسی ارشد، دانشکدة روان شناسی و علوم تربیتی، دانشگاه علامه طباطبایی، تهران، ایران

چکیده

زمان یکی از مؤلفه‌های اثربخشی آموزش در برگزاری درس تربیت بدنی است. هدف تحقیق حاضر بررسی تناسب زمان درس تربیت بدنی عمومی (1) با میزان اثربخشی آموزش این درس و رابطۀ آن با اثربخشی مؤلفه‌های آموزش بود. روش تحقیق توصیفی- پیمایشی بود و داده‌ها به شکل میدانی جمع‌آوری شد. جامعۀ تحقیق شامل مربیان و استادان دانشگاه‌های تهران به تعداد 82 نفر بود که به آموزش درس تربیت بدنی عمومی اشتغال داشتند و به شکل کل‌شمار در تحقیق حضور یافتند. ابزار اندازه‌گیری تحقیق پرسشنامۀ محقق‌ساخته‌ای بود که پس از تأیید روایی و پایایی (77/0=α) استفاده شد. یافته‌ها نشان داد که میزان زمان اختصاص‌یافته به درس تربیت بدنی در هر جلسه و در طول ترم تناسبی با محتوا، روش تدریس، اهداف درس و نوع ارزشیابی درس ندارد و تنها با مؤثر بودن بازخور ارائه‌شده و ارزشیابی پس از هر مبحث درسی تناسب داشت. تدوین محتوا و سرفصل درس تربیت بدنی عمومی باید با توجه به زمان اجرای این درس تناسب یابد و نیز تعداد شرکت‌کنندگان در هر کلاس محدود شود تا امکان بهره‌برداری بهتر از کلاس در زمان معین‌شده و سرفصل‌های مشخص فراهم شود.

کلیدواژه‌ها

مراجع

  1. آباذری، هلن (1384)،آموزش برای همه و یا انحصاراً برای زیرک ترین فقرا، ترجمۀ غلامعلی سرمد، فصلنامۀ تعلیم و تربیت مقایسه‌ای یونسکو، ش 131، ص 79-78.
  2. آذربانی، احمد (1389).روش‌های آموزش تربیت بدنی، انتشارات آوای ظهور، چ سوم، ص 24-21.
  3. آقازاده، محرم؛ احدیان، محمد (1378). راهنمای روش های نوین تدریس(برای آموزش و کارورزی)، تهران: آییژ، ص 57-52.
  4. تقی پور ظهیر، علی (1387). مقدمه‌ای بر برنامه‌ریزی آموزشی و درسی. تهران: آگاه، ص 25-23.
  5. سلمان، زهرا؛ کشکر، زهرا؛ مقدسیان، مریم (1393)، اثربخشی روش‌های آموزش ایستگاهی و استقامتی و میزان رضایت‌مندی دانشجویان از کلاس‌های تربیت بدنی عمومی(1)، پژوهشنامۀ مدیریت ورزشی و رفتار حرکتی، دورۀ 10، ش 18، ص 40-27.
  6. شعبانی، حسن (1385)، مهارت‌های آموزشی و پرورشی (روش‌ها و فنون تدریس)، تهران: سمت.، ص336-334.
  7. علی‌دوست قهفرخی، ابراهیم؛ فرجی، غلامرضا؛ شریعتی، جمال‌الدین (1389)، تربیت بدنی عمومی. تهران: بامداد کتاب، ص 25-7.
  8. مهدی‌پور، عبدالرحمان؛  ولی‌الله، فرزاد؛ مهرعلی‌زاده، یدالله؛ هادوی، فریده (1384)، طراحی الگو برای ارزشیابی دورۀ کارشناسی تربیت بدنی و علوم ورزشی مراکز و مؤسسات آموزشی عالی دولتی، پایان‌نامۀ دانشکدۀ تربیت بدنی دانشگاه تربیت معلم، ص 98-91.
  9. مهرام، بهروز؛ فرخ‌زاده، محمدحسن (1387)، نقش مؤلفه‌های برنامۀ درسی بر تحول روحیه کارآفرینی دانشجویان نظام آموزش عالی علمی ـ کاربردی جهاد کشاورزی خراسان رضوی، سازمان تحقیقات، آموزش کشاورزی-چکیده مقالات همایش ملی توسعۀ کارآفرینی و آموزش‌های علمی کاربردی جهاد کشاورزی مشهد، ص 47-34.
  10. نصر، احمدرضا؛ صافی، اکرم‌السادات؛ نیلی، محمدرضا (1384)، مقایسۀ تقویم تحصیلی و زمان آموزش مقطع متوسطۀ ایران با سایر کشورها و بررسی مشکلات آن، فصلنامۀ تعلیم و تربیت، 81، ص 38-7.
    1. Espin, C. A.; Yell, M., L.(1995).Critical Indicators of Effective Teaching for Preservice Teachers: Relationship Between Teaching Behaviors and Ratings of Effectiveness. Teacher Education and Special Education: The Journal of the Teacher Education Division of the Council for Exceptional Children vol. 17no. 3 154-169.
    2. Frank C., Moseley, D., Hall, E., Ecclestone, K. (2004). The Learning and Skills Research Centre is supported by the Learning and Skills Council and the Department for Education and Skills. Learning and Skills Research Centre. Pp. 61-65.www.LSRC.ac.uk
    3. Meyer,J. w.; Mceneancy, E.(2000),“the content of the curriculum. An institutional perspective. “Available at :www.eric
    4. Powell, E., Woodfield, L. A., Nevill, A. M. (2016). “Increasing physical activity levels in primary school physical education: The SHARP Principles Model”. Preventive medicine report. Vol.3. pages. 7-13.
    5. Smith, R.C. (2000) Starting with ourselves: Teacher-learner autonomy in language learning. In B.Sinclair, I. McGrath and T. Lamb (eds.) Learner autonomy, teacher autonomy: Future directions. London: Longman. 89-99.
    6. Smith, Nicole J., Monnat , Shannon M.(2015). “Physical Activity in Physical Education: Are Longer Lessons Better?” Journal of School Health, Volume 85, Issue 3, pages 141–148.
    7. Thomason, Susan Margartert, B.A, MS, (2009).“Teaching,Technology and time”.unpoblished doctoral dissertation, university of Texas at Austin.Available at :www.sciencedirect.com
    8. Troleis,C., Poblacion, A. P., Basile Colugnati, F. A., Taddei, J. A., Bracco, M. M.(2016). “Effect of an Educational Program on Schoolchildren’s Energy Expenditure during Physical Education Classes”. MedicalExpress (Sao Paulo, online) 2016 February;3(1):M160104. Pages:1-9.
    9. Young, Shawna(2015).”The Effect of Choice in Physical Education on Time on Task for Students with Emotional and Behavioral Disorders”. Journal of Modern Education Review (ISSN 2155-7993), August 2015, Volume 5, No. 8, pp. 735–738.
نشریه مدیریت ورزشی
دوره 8، شماره 1
فروردین و اردیبهشت
بهار 1395
صفحه 87-101

فایل ها

اشتراک گذاری

ارجاع به این مقاله

آمار