per
دانشکده تربیت بدنی دانشگاه تهران
نشریه مدیریت ورزشی
2008-9341
2676-427X
2016-03-20
8
1
1
23
10.22059/jsm.2016.58224
58224
Research Paper
ارتباط توانمندسازی روانشناختی، تعهد سازمانی و رفتار شهروندی سازمانی معلمان تربیت بدنی مدارس متوسطۀ ایران
The Relationship of Psychological Empowerment, Organizational Commitment and Organizational Citizenship Behavior in Physical Education Teachers of Iran High Schools
سمیه صفری
ssafari@lit.sku.ac.ir
1
علیرضا امیدی
a_omidi20@yahoo.com
2
نصرالله سجادی
sajjadi.n@ut.ac.ir
3
محمد خبیری
mekhabiri@ut.ac.ir
4
استادیار، گروه تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه شهرکرد، شهرکرد، ایران
استادیار، گروه تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه شهرکرد، شهرکرد، ایران
دانشیار، دانشکدۀ تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه تهران، تهران، ایران
دانشیار، دانشکدۀ تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه تهران، تهران، ایران
هدف این پژوهش، تعیین ارتباط توانمندسازی روانشناختی، تعهد سازمانی و رفتار شهروندی سازمانی معلمان تربیت بدنی مدارس متوسطۀ ایران است و اینکه بهطور ویژه کدامیک از ابعاد این متغیرها بروز رفتارهای شهروندی سازمانی را افزایش میدهد. بدین منظور 330 معلم تربیت بدنی با استفاده از نمونهگیری خوشهای چندمرحلهای تصادفی بهعنوان نمونۀ آماری تحقیق انتخاب شدند. ابزار اندازهگیری شامل پرسشنامههای استاندارد توانمندسازی روانشناختی اسپریتزر[1] (1996)، تعهد سازمانی آلن و می یر[2] (1993) و رفتار شهروندی سازمانی دیپائولا و همکاران[3] (2005) بود. بهمنظور تعیین روایی صوری و محتوایی (از نظرهای متخصصان)، روایی سازه (از تحلیل عاملی تأییدی نوع اول) و پایایی (از آلفای کرونباخ) و در راستای تحلیلهای تکمیلی و تعیین روابط علی و ارائۀ مدل، از تحلیل مسیر استفاده شد. در نهایت یافتههای تحقیق ضمن تأیید مدل استخراجشده، نشان دادند که توانمندسازی روانشناختی بهترتیب تأثیر مستقیم و غیرمستقیم مثبت و معناداری برابر با 46/0 و 66/0 بر رفتار شهروندی سازمانی دارد. تعهد سازمانی نیز تأثیر مثبت و معناداری (58/0) بر رفتار شهروندی سازمانی و در نهایت توانمندسازی روانشناختی تأثیر مثبت و معناداری (34/0) بر تعهد سازمانی دارد. [1] . Spreitzer [2]. Allen, N. Meyer, J [3]. DiPaola, M, Tarter, C., & Hoy, W. K
The aim of this study was to determine the relationship of psychological empowerment, organizational commitment and organizational citizenship behavior in physical education teachers in Iran high schools and to determine which dimensions of these variables increase organizational citizenship behavior. 330 physical education teachers were selected using multistage cluster random sampling method. Spreitzer’s Psychological Empowerment Questionnaire (1996), Allen & Meyer’s Organizational Commitment Questionnaire (1993) and DiPaola et al.’s Organizational Citizenship Behavior Questionnaire (2005) were used. To determine the face and content validity, construct validity and reliability, panel of experts, confirmatory factor analysis (1) and Cronbach's alpha were used respectively. For developed analyses and to determine causal relationships and to design a model, path analysis was applied. Results approved the designed model and showed that psychological empowerment had significant and positive direct and indirect effects (0.46 and 0.66) on organizational citizenship behavior. Organizational commitment had a significant and positive effect (0.58) on organizational citizenship behavior and finally psychological empowerment had a significant and positive effect (0.34) on organizational commitment.
https://jsm.ut.ac.ir/article_58224_f2a834062c9af0c07fafd850fb1c0980.pdf
توانمندسازی روانشناختی
تعهد سازمانی
رفتار شهروندی سازمانی
معلمان تربیت بدنی
Organizational Citizenship Behavior
Organizational Commitment
physical education teachers
Psychological Empowerment
per
دانشکده تربیت بدنی دانشگاه تهران
نشریه مدیریت ورزشی
2008-9341
2676-427X
2016-03-20
8
1
25
36
10.22059/jsm.2016.58227
58227
Research Paper
رابطۀ بین توانمندسازی و یادگیری سازمانی در دانشکدههای تربیت بدنی (مطالعۀ موردی: دانشکدۀ تربیت بدنی دانشگاه تهران و تربیت معلم)
The Relationship between empowerment and organizational learning in physical education faculties
مهناز مرادی کمره
m_m_1358@yahoo.com
1
محمود گودرزی
mahmoud.goodarz@ymail.com
2
ابوالفضل فراهانی
afarahani@pnu.ac.ir
3
دانشجوی دکتری پردیس کیش دانشگاه تهران، تهران، ایران
استاد دانشکدۀ تربیت بدنی دانشگاه تهران، تهران، ایران
استاد دانشگاه پیام نور، تهران، ایران
هدف از پژوهش حاضر، بررسی رابطۀ بین توانمندسازی و یادگیری سازمانی در کارکنان دانشکدههای تربیت بدنی دانشگاه تهران و تربیت معلم است. جامعۀ پژوهش، شامل تمامی کارکنان دانشکدههای تربیت بدنی دانشگاه تهران و تربیت معلم به تعداد 180 نفر و تعداد نمونه برابر با 108 نفر بوده است. در این پژوهش بهمنظور گردآوری دادهها از پرسشنامههای توانمندسازی روانشناختی اسپریتزر[1](1995) و پرسشنامۀ یادگیری سازمانی شفی (1385) استفاده شد. روایی پرسشنامهها توسط متخصصان و ضریب پایایی کلی پرسشنامهها توسط آلفای کرونباخ (توانمندسازی 95/0α= و یادگیری سازمانی 96/0α= ) بهدست آمد و تأیید شد. از روشهای آماری شامل کولموگروف اسمیرنوف، ضریب همبستگی پیرسون، رگرسیون خطی و تحلیل ماتریس همبستگی استفاده شد. نتایج نشان داد که میانگین توانمندسازی در کارکنان برابر با 89/69 درصد و میانگین یادگیری سازمانی برابر با 46/73 درصد است. علاوهبر این، بین توانمندسازی و یادگیری سازمانی ارتباط مثبت و معناداری (01/0P<، 588/0=r) بهدست آمد. با توجه به نتایج حاضر، میتوان گفت سیاستگذاران و مدیران این دو دانشکده قادر خواهند بود از توانمندسازی و تأکید بر پرورش کارکنانی توانمند بهعنوان شیوهای مؤثر بهمنظور توسعه و بهبود یادگیری سازمانی و ایجاد دانشکدههایی یادگیرنده استفاده کنند. [1].Spreitzer, G.m.
The purpose of the present research was studying the relationship between empowerment and organizational learning in staffs of university of Tehran and Tarbiyat Moalem physical education faculties. The research population consist of all university of Tehran and Tarbiyat Moalem physical education faculties staffs that consist of 180 people. The research sample is 108 people. In order to data gathering Spreitzer (1995) and Shafi (2005) questionnaires was applied. The validity and reliability of questionnaire in the target population examined and approved. For data analysis some statistical techniques (like: k-s, Pearson correlation, linear regression and correlation matrix analysis) were used. The results show that the mean of empowerment is equal to 69.89% and the organizational learning is equal to 73.46%. Moreover, the positive and significant relationship between empowerment and organizational learning was observed (p< 0/01, r= 0.558). Policy makers and managers of these two faculties will be able to emphasis on empowering and enabling staff to develop an effective way to improve organizational learning and creating learning organizations.
https://jsm.ut.ac.ir/article_58227_54c563dc29361c87cfc35ab2fcca2db6.pdf
توانمندسازی
دانشکدههای تربیت بدنی
یادگیری سازمانی
Empowerment
organizational learning
physical education faculties
per
دانشکده تربیت بدنی دانشگاه تهران
نشریه مدیریت ورزشی
2008-9341
2676-427X
2016-03-20
8
1
37
50
10.22059/jsm.2016.58228
58228
Research Paper
بررسی نقش اخلاق کاری در رضایت شغلی معلمان تربیت بدنی
An Investigation of the Role of Work Ethics in Job Satisfaction in Physical Education Teachers
احسان ططری
1
هاشم کوزه چیان
kozechian@modare.ac.ir
2
مهدی خطیب زاده
mehdi.khatibzadeh@yahoo.com
3
دانشجوی دکتری مدیریت ورزشی دانشگاه تربیت مدرس، تهران – ایران
استاد دانشگاه تربیت مدرس گروه تربیت بدنی، گرایش مدیریت ورزشی، تهران – ایران
دکتری مدیریت ورزشی دانشگاه تربیت مدرس، تهران- ایران
هدف از این پژوهش بررسی نقش اخلاق کار در رضایت شغلی معلمان تربیت بدنی شهرستانهای استان تهران بود. روش تحقیق توصیفی از نوع همبستگی است که به شکل میدانی انجام گرفته است. نمونۀ آماری پژوهش 244 نفر از معلمان تربیت بدنی شهرستانهای تهران بودند. ابزار گردآوری اطلاعات دو پرسشنامۀ رضایت شغلی مینهسوتا و پرسشنامۀ اخلاق کار بود که روایی و پایایی آنها تأیید شد. برای تجزیهوتحلیل دادهها، از بستۀ نرمافزاری SPSS 18 بهمنظور انجام آمار توصیفی و از نرمافزار لیزرل بهمنظور تحلیل عاملی تأییدی و مدلسازی معادلۀ ساختاری (SEM) استفاده شد. نتایج نشان داد میزان ضریب اثر اخلاق کاری بر رضایت شغلی 46/0 بود و از میان مؤلفههای مربوط به اخلاقکار، «جو اخلاقی» با ضریب اثر 03/1 و مقدار 8/85 t، «موفقیت ناشی از رفتار اخلاقی» با ضریب اثر 38/0 و مقدار 4/37 t، «حمایت مدیریت ارشد از رفتار اخلاقی» با ضریب اثر 49/0 و مقدار 5/39 t، تأثیر مؤلفۀ فضای اخلاقی بر اخلاق کاری بیش از دو مؤلفۀ دیگر بود. همچنین، در میان سؤالات مربوط به رضایت شغلی نمونهها، بهترتیب متغیرهای«شرایط مطلوب کاری»، «احترام به پیشنهادها از طرف مافوق»، «حقوق و دستمزد» و «موقعیت اجتماعی مناسب در بین همکاران» بیشترین بار عاملی را داشتند.
The aim of this study was to investigate the role of work ethics in job satisfaction of PE teachers of Tehran cities. The research method was descriptive correlation conducted as a field. The statistical sample consisted of 244 PE teachers of Tehran cities. Data were collected by two questionnaires: Minnesota Job Satisfaction and Work Ethics and their validity and reliability were approved. For data analysis, the SPSS 18 software was used for descriptive statistics and LISREL software was used for confirmatory factor analysis and Structural Equation Modeling (SEM). The results showed that the effect coefficient of work ethics on job satisfaction was 0.46. Among work ethics factors: ‘’ethical atmosphere’’ (effect coefficient=1.03, t=8.85), ‘’success resulting from ethical behavior’’ (effect coefficient=0.38, t=4.37), ’’support of top managers from ethical behavior’’ (effect coefficient=0.49, t=5.39), the effect of ethical atmosphere on job ethic was more than the other two factors. Also, among the items related to job satisfaction, ‘’suitable job conditions’’, ‘’superiors' respect for suggestions’’, ‘’salary and payment’’ and ‘’appropriate social status among colleagues’’ had the most factor loading.
https://jsm.ut.ac.ir/article_58228_0d95f80bb036d004634049ac691d9aed.pdf
اخلاق کار
جو اخلاقی
رضایت شغلی
شهرستانهای تهران
معلمان تربیت بدنی
ethical atmosphere
Job satisfaction
physical education teachers
Tehran cities
Work Ethics
per
دانشکده تربیت بدنی دانشگاه تهران
نشریه مدیریت ورزشی
2008-9341
2676-427X
2016-03-20
8
1
51
68
10.22059/jsm.2016.58230
58230
Research Paper
شناسایی و رتبه بندی عوامل محیطی مؤثر بر همگانی شدن ورزش های تفریحی ایران
Identification and Classification of Effective Environmental Factors in Popularity of Recreational Sports in Iran
مرجان صفاری
saffari.marjan@modares.ac.ir
1
محمد علی قره
ghareh.sport@yahoo.com
2
استادیار گروه تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه علوم انسانی، دانشگاه تربیت مدرس، تهران، ایران
دانشیار دانشگاه پیام نور تهران، ایران
هدف این پژوهش شناسایی و رتبهبندی مهمترین عوامل محیطی مؤثر در همگانی شدن ورزشهای تفریحی در ایران بود و تنها جنبههایی از محیط که ورزشهای تفریحی ایران نسبت به آنها حساسیت دارد و برای بقا و ادامۀ حیات خود باید در برابر آنها از خود واکنش نشان دهد، مورد توجه قرار گرفت. این مطالعه به روش آمیختۀ اکتشافی بود و در دو فاز کیفی و کمی و بهصورت پیدرپی انجام گرفت. برای این منظور در مرحلۀ کیفی به خبرگان ورزشهای تفریحی در ایران مراجعه و از طریق مصاحبۀ عمیق به جمعآوری اطلاعات از آنها پرداخته شد و روش نمونهگیری بهصورت گلوله برفی بود؛ سپس دادههای حاصل از بیستونه مصاحبه به روش نظریهپردازی دادهبنیاد در سه مرحله کدگذاری و تجزیهوتحلیل شد؛ نتیجۀ گروهبندی شش عامل محیطی اثرگذار را نشان داد. در مرحلۀ کمی پرسشنامهای براساس یافتههای مرحلۀ پیشین طراحی و پس از بررسی و تأیید ویژگیهای روانسنجی آن بین 301 نفر از دستاندرکاران ورزش همگانی ایران که به روش نمونهگیری تصادفی طبقهای تعیین شده بودند، توزیع و جمعآوری شد. سپس از طریق تحلیل رگرسیون سلسلهمراتبی با در نظر گرفتن ضرایب مسیر برای پیشبینی عوامل تأثیرگذار محیطی عوامل بهترتیب اهمیت مشخص شدند که عبارتاند از محیط اجتماعی، اقتصادی، سیاسی-حقوقی، محیط زیست فرهنگ و محیط بینالمللی.
This study aimed to identify and rank the most important environmental factors for the popularity of recreational sports in Iran. Only those sensitive aspects of the environment to which recreational sports should react were considered in order to survive. This study was performed consecutively in two qualitative and quantitative phases by mixed heuristic method. For this purpose the experts of recreational sports of Iran were consulted in the qualitative stage to gather their information through in-depth questionnaire. Sampling was made by snowball method. Data obtained from twenty nine interviews was coded and analyzed by data-based theorization in three stages. The result of classification was six effective ambient factors. In the quantitative stage a questionnaire was designed based on the findings from the previous part. Upon reviewing and confirming psychometric characteristics, the questionnaires were distributed among 301 individuals engaged in public sports in Iran and selected by stratified random sampling method. Then the factors were specified by the order of priority through hierarchical regression analysis taking into account route coefficient for prediction of effective ambient factors. These factors include social ambient, economic ambient, political-legal ambient, cultural ambient, and international ambient.
https://jsm.ut.ac.ir/article_58230_c0f08908cbc481050b5c8075f6ed61bd.pdf
حقوقی
سیاسی فرهنگ
محیط اجتماعی
محیط اقتصادی
محیط بینالملل
محیط زیست
ورزش تفریحی
Political-legal
Cultural
Social ambient
Economic ambient
International ambient
Recreational sport
per
دانشکده تربیت بدنی دانشگاه تهران
نشریه مدیریت ورزشی
2008-9341
2676-427X
2016-03-20
8
1
69
85
10.22059/jsm.2016.58249
58249
Research Paper
اولویتبندی عوامل مؤثر بر امنیت ورزشگاههای فوتبال ایران با استفاده از روش تحلیل سلسلهمراتبی
Prioritizing Factors Affecting the Security of Iranian Football Stadiums Using Analytical Hierarchy Process
مهرعلی همتی نژاد
mahemati@yahoo.com
1
تریسی تیلور
tracy.taylor@uts.edu.au
2
محمدحسن قلی زاده
gholizadeh@guilan.ac.ir
3
رسول فرجی
r.faraji@yahoo.com
4
. استاد مدیریت ورزشی، دانشکدۀ تربیت بدنی و علوم ورزشی دانشگاه گیلان، رشت، ایران
. استاد مدیریت ورزشی، دانشکدۀ مدیریت دانشگاه تکنولوژی سیدنی، سیدنی، استرالیا
دانشیار مدیریت مالی، دانشکدۀ ادبیات و علوم انسانی دانشگاه گیلان، رشت، ایران
. استادیار مدیریت ورزشی، دانشکدۀ علوم تربیتی و روانشناسی دانشگاه شهید مدنی آذربایجان، تبریز، ایران
هدف این پژوهش شناسایی عوامل اصلی مؤثر بر امنیت ورزشگاههای فوتبال ایران و اولویتبندی آنها با استفاده از روش تحلیل سلسلهمراتبی جهت تصمیمگیریهای آینده بود. در بخش کیفی پژوهش عاملهای اصلی مؤثر بر امنیت ورزشگاههای فوتبال ایران طی دوازده مصاحبۀ نیمهساختاریافته با کارشناسان شناسایی شد. در بخش کمی نیز هفده کارشناس، پرسشنامههای AHP را تکمیل کرده و عاملهای اصلی شناساییشده در بخش کیفی پژوهش را بهصورت دوبهدو مقایسه کردند. چهار عامل زیرساختار، حفاظت فیزیکی ورزشگاه، برنامهریزی و مدیریت مسابقه و نیز پرسنل و کارکنان بهعنوان مهمترین عاملهای مؤثر بر امنیت ورزشگاهها شناسایی شدند. نتایج تحلیل سلسلهمراتبی نشان داد عامل زیرساختار با وزن 460/0 بیشترین نقش را در امنیت ورزشگاههای فوتبال ایران دارد. عاملهای حفاظت فیزیکی ورزشگاه، برنامهریزی و مدیریت مسابقه و نیز پرسنل و کارکنان بهترتیب با اوزان 204/0، 173/0 و 162/0 در اولویتهای بعدی قرار گرفتند. میتوان گفت عوامل متعددی بر ارتقای سطوح امنیت ورزشگاههای فوتبال تأثیر دارند، اما براساس یافتههای این پژوهش سرمایهگذاری روی زیرساختارها و بهویژه طراحی و ساخت ورزشگاه و نیز فناوری بهعنوان عوامل بسیار مهم و ضروری شناسایی شد که بهمنظور بهبود امنیت ورزشگاههای فوتبال ایران باید به آنها توجه شود.
This study aimed at identifying critical factors affecting the security of Iranian football stadiums and prioritizing them using the Analytical Hierarchy Process (AHP) for future decisions. In the qualitative stage of the study, the main factors affecting the security of Iranian football stadiums were identified in 12 semi-structured interviews with experts. In the quantitative stage, 17 experts completed AHP questionnaires and compared identified factors in a pairwise manner. 4 factors, namely infrastructure, physical protection of the stadiums, game planning and management and personnel and staff were recognized as those main factors affecting the security of the stadiums. The results of Analytical Hierarchy Process indicated that the infrastructure (weight=0.460) played the most important role in the security of Iranian football stadiums, followed by stadium physical protection (0.204), game planning and management (0.173), and personnel and staff (0.162) respectively. It can be stated that numerous factors affect the enhancement of security levels in football stadiums; however, based on the results of this study, investment in infrastructure, particularly stadium design and building and stadium technology was identified as a critical area that requires attention to improve the security of the Iranian football stadiums
https://jsm.ut.ac.ir/article_58249_0c632c2849087abed1f9aa22e2fb27f9.pdf
امنیت
تروریسم
ورزشگاه
هولیگانیسم
AHP
per
دانشکده تربیت بدنی دانشگاه تهران
نشریه مدیریت ورزشی
2008-9341
2676-427X
2016-03-20
8
1
87
101
10.22059/jsm.2016.58250
58250
Research Paper
ارزیابی تناسب عنصر زمان با اثربخشی آموزشی درس تربیت بدنی عمومی (1) در دانشگاههای دولتی تهران
The Evaluation of Time Proportion to Educational Effectiveness of General Physical Education Course (1) in Tehran State Universities
محمد دادرس
dadras.m@gmail.com
1
سارا کشکر
sara.keshkar@yahoo.com
2
فاطمه فرزندی
fatemefarzandi@yahoo.com
3
استادیار، مرکز ارزیابی کیفیت، دانشگاه تهران، تهران، ایران
. استادیار، دانشکدة تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه علامه طباطبایی، تهران، ایران
کارشناسی ارشد، دانشکدة روان شناسی و علوم تربیتی، دانشگاه علامه طباطبایی، تهران، ایران
زمان یکی از مؤلفههای اثربخشی آموزش در برگزاری درس تربیت بدنی است. هدف تحقیق حاضر بررسی تناسب زمان درس تربیت بدنی عمومی (1) با میزان اثربخشی آموزش این درس و رابطۀ آن با اثربخشی مؤلفههای آموزش بود. روش تحقیق توصیفی- پیمایشی بود و دادهها به شکل میدانی جمعآوری شد. جامعۀ تحقیق شامل مربیان و استادان دانشگاههای تهران به تعداد 82 نفر بود که به آموزش درس تربیت بدنی عمومی اشتغال داشتند و به شکل کلشمار در تحقیق حضور یافتند. ابزار اندازهگیری تحقیق پرسشنامۀ محققساختهای بود که پس از تأیید روایی و پایایی (77/0=α) استفاده شد. یافتهها نشان داد که میزان زمان اختصاصیافته به درس تربیت بدنی در هر جلسه و در طول ترم تناسبی با محتوا، روش تدریس، اهداف درس و نوع ارزشیابی درس ندارد و تنها با مؤثر بودن بازخور ارائهشده و ارزشیابی پس از هر مبحث درسی تناسب داشت. تدوین محتوا و سرفصل درس تربیت بدنی عمومی باید با توجه به زمان اجرای این درس تناسب یابد و نیز تعداد شرکتکنندگان در هر کلاس محدود شود تا امکان بهرهبرداری بهتر از کلاس در زمان معینشده و سرفصلهای مشخص فراهم شود.
Time is one of the effective factors of education in physical education courses. The aim of this study was to investigate the proportion of time of general PE course (1) to the educational effectiveness of this course and its relationship with the effectiveness of different aspects of education. The method was descriptive-survey and the data were gathered by field method. The population included coaches and professors of Tehran universities who taught general PE courses (N=82). The sample equaled the population. A researcher-made questionnaire was used after its validity and reliability were approved (α=0.77). Findings showed that the time dedicated to PE course in each session and during each semester was not proportionate to the content, teaching methods, objectives and type of evaluation. It was just proportionate to the effectiveness of feedback and the evaluation after each subject. It is essential that the content and syllabus of the general PE course are proportionate to the time of this course and the number of participants in each class is limited so that the course can be more useful in the determined time and syllabus.
https://jsm.ut.ac.ir/article_58250_91e60be48f4955b6684f21c965385ae9.pdf
اثربخشی آموزشی
ارزیابی
تربیت بدنی
دانشجو
زمان
educational effectiveness
Evaluation
physical education
Student
time
per
دانشکده تربیت بدنی دانشگاه تهران
نشریه مدیریت ورزشی
2008-9341
2676-427X
2016-03-20
8
1
103
120
10.22059/jsm.2016.58251
58251
Research Paper
مدل ساختاری ارتباط بین خودکارامدی مربیان، خودکارامدی جسمانی و لذتبخشی فعالیت بدنی دانشآموزان از درس تربیت بدنی
Structural Model of the Relationship between Coaches'Self-Efficacy, Students' Physical Self-Efficacy and Physical Activity Enjoyment from Physical Education Course
جاسم منوچهری
j.manouchehri@gmail.com
1
فرشاد تجاری
far.tojari@iauctb.ac.ir
2
سهیل سمیعی
soheil_samii@yahoo.com
3
مربی گروه مدیریت ورزشی، دانشکدۀ تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه آزاداسلامی واحد تهران مرکزی
استاد گروه مدیریت ورزشی، دانشکدۀ تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران مرکزی3
دانشجوی دکتری مدیریت ورزشی، دانشکدۀ تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران مرکزی
پژوهش حاضر به بررسی خودکارامدی مربیان و ورزشکاران جوان میپردازد و در ادامه نیز لذتبخشی ورزشکاران جوان از فعالیت ورزشی بررسی شده است. در نهایت هدف پژوهش حاضر بررسی تأثیر خودکارامدی بر لذت فعالیت بدنی در ورزشکاران جوان با بهرهگیری از روش مدلسازی معادلات ساختاری با استفاده از نرمافزار لیزرل بوده است. یافتهها حاکی از عدم تأثیر معنادار خودکارامدی مربیان بر خودکارامدی دانشآموزان، تأثیر مثبت و معنادار خودکارامدی جسمانی بر لذتبخشی فعالیت بدنی دانشآموزان و همچنین عدم تأثیر معنادار خودکارامدی مربیان بر لذتبخشی فعالیت بدنی دانشآموزان بود. ازاینرو با توجه به تأثیر خودکارامدی بر لذتبخشی ورزشکاران جوان به مربیان و دستاندرکاران تیمها و مدارس ورزشی پیشنهاد میشود تا با برگزاری دورهها و کلاسهای کوتاهمدت روانشناسی، به تقویت مهارتهای روانی و افزایش میزان خودکارامدی ورزشکاران بپردازند. همچنین پیشنهاد میشود بر میزان لذتبخشی ورزشکاران بهخصوص ورزشکاران جوان و نوجوان توجه شود، زیرا لذتبخشی حاصل از فعالیت جسمانی بهعنوان منبع مهم مشارکت و همچنین ادامۀ مشارکت ورزشکاران در نظر گرفته میشود.
The aim of the present study was to investigate coaches and young athletes' self-efficacy andyoung athletes' enjoyment from physical activity. The study examined the effect of self-efficacy on enjoyment from physical activity in young athletes using Structural Equation Model (SEM) and Lisrel software. Results showed thatcoaches' self-efficacyhad no significant effects onstudents' self-efficacy. Physical self-efficacy had a significant and positive effect on enjoyment from physical activity in students. Coaches' self-efficacy had no significant effects on enjoymentfrom physical activity in students. With regard to the effect of self-efficacy on young athletes' enjoyment, coaches and authorities of sport teams and schools are recommended to improve psychological skills and self-efficacy of athletes through short-term psychological courses and classes. Also, it is suggested that athletes' enjoyment (especially young athletes and adolescents) should receive attention as enjoyment from physical activity is considered as an important source of participation and its persistence in athletes.
https://jsm.ut.ac.ir/article_58251_7a6afe2e20d329210939bd2be0c2d759.pdf
خودکارامدی
دانشآموزان
فعالیت بدنی
لذتبخشی
مربیان
coaches
Enjoyment
Physical Activity
Self-Efficacy
students
per
دانشکده تربیت بدنی دانشگاه تهران
نشریه مدیریت ورزشی
2008-9341
2676-427X
2016-03-20
8
1
121
135
10.22059/jsm.2016.58252
58252
Research Paper
تدوین مدل معادلات ساختاری طبقهبندی مدیران براساس مهارتهای ارتباطی و هوش فرهنگی در سازمانهای ورزشی استان اصفهان
Develop Structural Equation Model Classification Managers Based on Communication Skills and Cultural Intelligence in Isfahan’s sports organizations
رسول نظری
nazarirasool@yahoo.com
1
زهرا سهرابی
zahrasohrabi931@yahoo.com
2
محمد احسانی
ehsani@modares.as.ir
3
استادیار دانشکدۀ علوم ورزشی دانشگاه آزاد اسلامی واحد اصفهان (خوراسگان)، اصفهان، ایران
کارشناسارشد مدیریت ورزشی دانشکدۀ علوم ورزشی دانشگاه آزاد اسلامی واحد اصفهان (خوراسگان)، اصفهان، ایران
استاد دانشگاه تربیت مدرس تهران، ایران
هدف این تحقیق تدوین مدل معادلات ساختاری طبقهبندی مدیران براساس مهارتهای ارتباطی و هوش فرهنگی در سازمانهای ورزشی استان اصفهان بود. ازاینرو این تحقیق از نوع مدلیابی معادلات ساختاری بود. جامعۀ آماری پژوهش را مدیران ورزشی استان اصفهان تشکیل دادند. حجم جامعۀ آماری پژوهش 550 نفر بود. 207 نفر بهعنوان نمونۀ آماری تحقیق بهصورت تصادفی خوشهای انتخاب شدند. برای تعیین حجم نمونه از فرمول کوکران استفاده شد. ابزار اندازهگیری پژوهش شامل پرسشنامههای مهارتهای ارتباطی (81/0)، پرسشنامۀ هوش فرهنگی (85/0) و پرسشنامۀ محققساختۀ طبقهبندی مدیران (86/0) بود. روش آماری توصیفی و استنباطی با استفاده از نرمافزار SPSS و LISREL استفاده شد. نتایج مدل مهارتهای ارتباطی، هوش فرهنگی و طبقهبندی مدیران ورزشی از برازش مناسبی برخوردار بود (037/0RMSEA=، 912/0 GFI=، 902/ AGFI=،910/0NFT=). ازاینرو لازمة برنامهریزی صحیح برای ارتقای مهارتهای ارتباطی و هوش فرهنگی مدیران ورزشی بهعنوان افراد اثرگذار ضروری است. ضمن اینکه مسئولان باید راهبردهای مناسبی در انتخاب مدیران تحلیلگر و شهودی برای پستهای مدیریتی داشته باشند، چراکه بهنظر میرسد با این مدیران بهتر میتوان چشمانداز روشنتری برای ورزش متصور بود.
The purpose of this research was Develop a Structural Equation Model Based on the Classification of Managers' Communication Skills and Cultural Intelligence in Isfahan Sports Organizations. Hence this study method was structural equation modeling. The study population consisted of Isfahan’s Sport Managers. In this research 550 sport manager’s as a Statistical society was considered. The samples of 207 subjects were randomly selected. Measuring instruments consisted of communication skills (0.81), cultural intelligence (0.88) and classify sport managers (0.84). Statistical methods included analysis of both descriptive and inferential statistics using SPSS and LISREL software. Model of communication skills, cultural intelligence and classification sport managers was the perfect fit (RMSEA=0.037 ،، GFI=912.، AGFI=0.902, NFT= 0.910). Hence the necessity of proper plans to improve communication skills and cultural intelligence and athletic directors as necessary to influence people. While the authorities have to choose appropriate strategies analyst and intuitive managers have for management positions, because it seems to be better managers can be expected to exercise a clearer perspective
https://jsm.ut.ac.ir/article_58252_bf6dace7074a55e1597390fbdcb7e560.pdf
طبقهبندی مدیران
مدیران ورزشی
معادلات ساختاری
مهارتهای ارتباطی
هوش فرهنگی
Classify Managers
Communication skills
Cultural Intelligence
sports manager
structural equation
per
دانشکده تربیت بدنی دانشگاه تهران
نشریه مدیریت ورزشی
2008-9341
2676-427X
2016-03-20
8
1
137
150
10.22059/jsm.2017.103742.1158
64129
Research Paper
بررسی زیرساخت های شهر تهران برای میزبانی رویدادهای بزرگ ورزشی مردان
Survey of Tehran City Infrastructures for Hosting Men Mega Sport Events
بهرام یوسفی
bahramyoosefy@yahoo.com
1
حسین عیدی
eydihossein@gmail.com
2
محمد کوشا
mohamadstar2008@gmail.com
3
دانشیار، دانشکدۀ تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه رازی کرمانشاه، کرمانشاه، ایران
استادیار، دانشکدۀ تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه رازی کرمانشاه، کرمانشاه، ایران
دانشگاه رازی
مدیران شهری که در عرصه توسعۀ شهری پیشتاز هستند، استراتژیهای کلانی را دنبال میکنند تا در سطح جهانی مورد توجه قرار گیرند. بنابراین کانون توجه خود را به رویدادهای بزرگ ورزشی متمرکز میکنند. در این پژوهش، شهر تهران به عنوان کلان شهر ایران که دارای برنامه های توسعۀ راهبردی است، از جنبۀ توانایی میزبانی رویدادهای بزرگ ورزشی مورد ارزیابی و تحلیل قرار گرفت. روش پژوهش کیفی و ازنوع مطالعات اکتشافی است. با استفاده از چک لیست و مصاحبه نیمه هدایت شده با مدیران ارشد ورزش و اساتید برجسته مدیریت ورزشی با سابقه برگزاری، مشارکت یا حضور در رویدادهای بزرگ ورزشی و بررسی پیشینۀ پژوهش، اطلاعات جمع آوری شد. یافتهها نشان داد که شهر تهران برای برگزاری موفقیت آمیز رویدادهای ورزشی در مقایسه با استانداردهای میزبانی دارای مشکلات زیرساختی، حمل و نقل، اسکان و فضاهای ورزشی است. همچنین، منابع انسانی و مدیریتی متناسب با رویدادهای کلان ورزشی برنامه ریزی نشده است. وضعیت اقتصادی، اجتماعی و آب و هوای تهران و دیگر عامل های تعیین کننده در موفقیت میزبانی رویدادهای بزرگ ورزشی نیز شاخصهای دیگر اثر گذار بر میزبانی بود. تحلیل یافتهها نشان داد که از دیدگاه اساتید مدیریت ورزشی و مدیران اجرایی ورزش، شهر تهران و در مقیاسی بزرگ ایران دارای زیرساختهای میزبانی برای رویداد های بزرگ تک رشته ای (جام جهانی کشتی) و چند رشتهای ورزشی (بازیهای آسیایی) میباشد.
Pioneer city managers in city development arena, follow strategies that had international attention, so focus their attempt to hosting major sporting events. This study evaluates and describes Tehran as one of megalopolis that has developing strategies were analysis relate to hosting major sporting event. In this qualitative research, data were gather with checklist and semi-structured interview with prime executive managers and sport managements scholars in Iran which has experience and manage the events or attended in bidding and hosting major sporting events and research background. Result showed that Tehran city in comparison with hosting standards for helding mega sport events has weakness in sport venues, transportation system, accommodation and infrastructures. Also, Human resources and city management was not planned for hosting major sporting events. Also, economic and social/community situation and weather of Tehran were other important factors for successful bidding and hosting mega sport events. A conclusion according to viewpoints of tow group of research, Tehran in overall sight Iran, has infrastructures to bid and host one-field sport events (such as Wrestling World Cup) and others sport events (Asian games).
https://jsm.ut.ac.ir/article_64129_ce10f0e42b91a6645cd7025414bb8954.pdf
پیشنهاد
تهران
رویداد
زیرساختها
میزبانی
Bidding
events
Hosting
Infrastructures
Tehran
per
دانشکده تربیت بدنی دانشگاه تهران
نشریه مدیریت ورزشی
2008-9341
2676-427X
2016-03-20
8
1
151
168
10.22059/jsm.2016.58254
58254
Research Paper
بررسی تأثیر درسپژوهی بر انگیزۀ تدریس و خودکارامدی معلمان تربیت بدنی شهرستان پیرانشهر
An Investigation of the Effect of Lesson Study on Teaching Motivation and Self-Efficacy of Physical Education Teachers in Piranshahr City
چیمن مصطفی نژاد
cmostafanejad@yahoo.com
1
عثمان سواره
hiva.savare62@yahoo.com
2
فاروق خاکزاد
farooghkhaki@gmail.com
3
زینب اکبرزاده
aram.ak62@yahoo.com
4
کارشناسیارشد مدیریت آموزشی، دانشگاه ارومیه، معلم و مدرس دانشگاه پیام نور پیرانشهر، ایران
کارشناسیارشد مدیریت ورزشی، دانشگاه ارومیه، معلم و مدرس دانشگاه پیام نور پیرانشهر، ایران
کارشناسیارشد تحقیقات آموزشی، دانشگاه تهران، معلم آموزش و پرورش پیرانشهر، ایران
کارشناس تربیت بدنی، دانشگاه ارومیه، معلم آموزش و پرورش پیرانشهر، ایران
مطالعۀ شبهتجربی حاضر، به بررسی تأثیر استفاده از درسپژوهی بهعنوان نمونهای از پژوهش مشارکتی در کلاس درس بر انگیزۀ تدریس و خودکارامدی معلمان تربیت بدنی پرداخته است. برای گردآوری دادهها از روشهای پژوهش توصیفی، موردکاوی و کیفی استفاده شد. جامعۀ آماری این پژوهش تمامی معلمان تربیت بدنی شهر پیرانشهر بودند که با روش نمونهگیری هدفمند، دو نمونۀ دهنفری، یکی بهعنوان گروه آزمایش و دیگری بهعنوان گروه کنترل انتخاب شدند. تجزیهوتحلیل نتایج پژوهش با استفاده از نرمافزارهای آماریSPSS که از تحلیل کوواریانس استفاده شده است، انجام گرفت. ابزار گردآوری اطلاعات پرسشنامه و مشاهده بود. دادههای کیفی شامل مشاهدۀ فعال کلاسهای درس تربیت بدنی در فرایند درسپژوهی، مصاحبه با معلمان تربیت بدنی، بررسی طرح درسها، تجزیهوتحلیل درسهای تربیت بدنی و یادداشتهای معلمان است. نتایج تحلیل کوواریانس نشان داد که درسپژوهی میتواند بهعنوان الگویی مطلوب در ایجاد انگیزۀ تدریس و خودکارامدی معلمان مطرح شود. همچنین با توجه به مشکلات و موانع اجرایی در پایان برای هر یک از آنها راهحلهایی ارائه شده است.
The present quasi-experimental study investigated the effect of using lesson study as an example of collaborative research in the classroom on the teaching motivation and self-efficacy of physical education teachers. For data collection, descriptive, case study, and qualitative methods were applied. The statistical population consisted of all physical education teachers in Piranshahr city. 20 subjects were selected as the sample by purposive sampling method and were assigned to two groups: experimental (10 subjects) and control (10 subjects). Data were analyzed by covariance analysis and SPSS software. Data were collected by a questionnaire and interview. Qualitative data consisted of active observation of physical education classes during the lesson study process, interview with physical education teachers, review of the lesson plans, analysis of physical education lessons, and teachers’ notes. The results of covariance analysis revealed that lesson study can be brought up as a desired pattern to create teaching motivation and self-efficacy of teachers. Moreover, given executive barriers and problems, some solutions were provided for each of them.
https://jsm.ut.ac.ir/article_58254_78aabcd33f68e67e6fca9c5e22cf8564.pdf
انگیزۀ تدریس
تربیت بدنی
خودکارامدی
درسپژوهی
معلمان
lesson study
physical education
Self-Efficacy
teachers
teaching motivation